اگه راهم این روزا،ازتو یه کم دوره ببخش
توی زندگی ،آدم یه وقتا مجبوره ببخش
بگذرازمن اگرصبروطاقتم کافی نبود
عکس من توقاب رویایی که می بافی نبود
بگذرازمن اگه جمعه بودوباز دیر اومدم
شب واسه گفتن قصه ها، باتاخیر اومدم
گل یکدونه ی گلدون بلورزندگی
چی دارم واست به جز،یه عالمه شرمندگی
آرزوم همیشه این بوده که تو کسی بشی
سایبون دل بی پناه بی کسی بشی
حالاکه گذشته ازمن توباید صاف بمونی
مث آینه شمدونای نقره، شفاف بمونی
یه سبددعا و خوشبختی فردا ،مال تو
دست من بود؟،که می گفتم همه، دنیا مال تو
توبازم بروسراغ بازیاونقاشی
نبایدتوازحالا به فکرغصه ها باشی
بروزندگی رو با مهربونی رنگ بزن
همه رو با هرچی دوس داری هماهنگ بزن
دوری مون وبازمی ذارم به حساب سرنوشت
این قدرخوبی که آخرمی دونم می ری بهشت

حکایت ما آدم ها …
حکایت کفشاییه که …
اگه جفت نباشند …
هر کدومشون …
هر چقدر شیک باشند …
هر چقدر هم نو باشند
تا همیشه …
لنگه به لنگه اند …
کاش …
خــدا وقتی آدم ها رو می آفرید …
جفت هر کس رو باهاش می آفرید …
تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها …
به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند......

کاش یکــی پیـــدا می شــد..
که وقتــی می دیــد گلویت ابــــر دارد
و چشمانت بـــاران..
به جـــای آنکه بپرســـد:
چتـــه؟
چی شــــده؟‌
چــــرا؟
بغلت کنــــد و بگویــــد :
گریـه کــــن..

هــرگــاه صـدای جـدیـدی سـلام مـی کنـد

تپــش قــلب مــی گیــرمـ!

مــن دیگــر کشـش خــدا حــافظــی نــدارمـ

مـــرا ببخـش

کــه جــوابــ ســلامــتــ را نــمی دهـــمـ!!..

آنقدر خودت را نگــــــیر

    آنقدر با غرور و تکبر حرف نزن

          وقتی کسی به تو ابراز علاقه کرد

                فکر نکن که تو فوق العـــــــــــاده ای

                      شاید اوست که کــــــــــــم توقع است

  خدایا

اجازه هست ناصبوری کنم؟

به بزرگیت قسم از صبوري خسته ام...

از فريادهايي كه در گلويم خفه ماند و میماند...

از اشك هايي كه شبها تنها بالشم و تو شاهد آن هستید

و از حرف هايي كه زنده به گور گشت در گورستان دلم

آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را ،

در بی پناهیت در پشت هزاران دروغ پنهان کنی . . .

آرزوی پــرواز دارم مرا اجابت نما

ای تنهــــا امیــــــدم

قرارمان باران بود
ساعت دلدادگی
کنار عشق
یادت هست ؟
من آمدم،باران هم و رنگین کمان
برای عشق
تمام قطره ها را
در انتظارت قدم زدم
و خیابان را
تا تمام شود
به جستجوی تو بردم
تو اما ، نیامدی . . .
نمیدانم اشک بود یا باران
چیزی بر روی گونه ام سر می خورد
و روی کفش هایم می چکید
که می گفت
تو ، در خواب من جا مانده ای
و من چشم هایم را
برای ملاقات آورده بودم
هر شب
اینگونه از رویای تو
تنها
به خانه بر می گردم . . .

             چگونه تو را فراموش كنم
             اگر تو را فراموش كنم
             بايد
             سال‌هايي را نيز كه با تو بوده‌ام
           فراموش كنم
          دريا را فراموش كنم
          و كافه‌هاي غروب را
         باران را
         اسب‌ها و جاده‌ها را
         بايد
          دنيا را
        زندگي را
      و خودم را نيز فراموش كنم
      تو با همه‌ چيز درآميخته‌اي!